ÇANAKKALE
GEÇİLMEZ
“Şu
Boğaz harbi nedir, var mı dünyada eşi?” diye sorardı meşhur şiirinde istiklal
şairimiz Mehmet Akif Ersoy. Gerçekten de öyle, Osmanlı Devleti’nin askerleri
öyle bir anlam yüklemişti ki Çanakkale’ye, orada kazanılan harp zaferi sade bir
zafer olmanın çok çok ötesinde bir şey oldu. Nusret Mayın Gemisi’nin boğaza
döşediği mayınlar, cesur komutan Seyit Onbaşı’nın 215 kilogramlık mermiyi tek
başına kaldıran kudreti ve vatan sevgisi, ve elbette orada savaşan kahraman
askerin gözünü bile kırpmadan şehadete yürüyen iradesiyle düşmana “Çanakkale
Geçilmez” mesajının verildiği zaferdir Çanakkale Zaferi. Öyle ki önce kaç
devletin bir olup geldiği boğazdan ne Anadolu’yu işgal sevdasıyla dolu gemiler
geçebildi, ne de Gelibolu, Anafartalar, Conkbayırı ve Arıburnu’na çıkarılan ve
Çanakkale’nin nasıl bir sonuç doğurabilecek nitelikte bir savaş olduğunu
kavrayamamış İtilaf askerleri. Katıldığı her savaşa mutlaka anlamlı bir sözle
şekil veren Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk, o savaşta da “Ben
size taarruzu emretmiyorum, ben size ölmeyi emrediyorum” sözünü söylemiş ve
savaşın gidişatını önemli ölçüde etkileyen büyük bir komutan olduğunu bu savaşla
bütün yurda göstermiştir. O zamanın Çarlık Rusya’sının yıkılıp yerine Sovyetler
Birliği’nin kurulmasına sebebiyet veren savaş da yine Çanakkale Savaşı’dır.
Ruslar o dönem Bolşevik tehdidine karşı müttefiklerinden yardım istemiş, fakat
Çanakkale Cephesi’ndeki savaşların kaybedeninin İtilaf Devletleri olması
neticesinde beklenen o yardım gelememiş ve ülkede Bolşevik İhtilali çıkmıştı. Bolşevikler
tarafından yeni kurulan Sovyet Rusya 1917’de Birinci Dünya Savaşı’ndan
Brest-Litowsk Antlaşması ile çekildiyse o dönem, Çanakkale’de kazanılan destansı
zafer sayesinde çekildi. İşte bütün bu sebeplerdendir ki 18 Mart Çanakkale
Zaferi yalnızca Birinci Dünya Savaşı’nda kazanılan tek zafer savaşı değildir -ki
Kutül Amare’yi de unutmamak gerek- her yıl ülkemizde büyük bir saygıyla
kutlanan, hüznün ve sevincin bir arada yaşandığı bir anma günü olarak
ritüellerimiz arasındaki yerini almıştır. Ve bugün biz Çanakkale Zaferi’nin
104. Yıldönümünü kutlamakta ve şehitlerimizi saygıyla yad etmekteyiz.
Bu zafer olmasaydı…
Yukardaki
ara başlıktaki ifadeyi düşünüp iyice aklımıza kazımamız gerek bence. Bu ve
bunun gibi özel ve kutlu günlerin, ve bu kutlu günler adına şuan yaşadığımız
hayatın kıymetini bilmemiz gerek. Gözümüzün önüne getirerek düşünelim, böyle zafer
yaşatılmasaydı, bu zafer olmasaydı ne olurdu diye. Hakikaten ne olurdu? Biz
yaşıyor olur muyduk mesela? Ya da yaşıyor olsak bile bu kadar özgür
yaşayabiliyor muyduk, ecdadımız bu kutlu zaferi kazanmasaydı bunları bir beyin
jimnastiği yapmak suretiyle düşünmek lazım.
Tarihe sığdıramadılar
Ne
şiirler yazıldı, ne afişler yapıldı ve ne programlar düzenlendi yıllar boyunca
Çanakkale ile ilgili. Yine Mehmet Akif’in “Çanakkale Şehitlerine” itafen
yazdığı şiirinde diyor ya “Sana dar gelecek makberi kimler kazsın, gömelim gel
seni tarihe desem sığmazsın”, işte öyle bir zafer Çanakkale. Tarihe sığdıramadılar,
sığdırmasınlar da zaten. 18 Mart’ın tarihe sığmayan büyüklüğü onu anlamlı kılan
en değerli unsurdur bana kalırsa. Ve Akif’le bitirelim yine o meşhur şiirinde
yazmıştı “Vurulmuş tertemiz alnından uzanmış yatıyor, bir hilal uğruna ya Rab
ne güneşler batıyor”. İşte bu kadar kutlu, bu kadar şerefli, bu kadar kudretli
bir zaferdir Çanakkale.
Muhammet YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder